Ośrodek Propagandy Sztuki

Park im. H.Sienkiewicza

wernisaż: 2 września, godz. 18.30

02.09.2016 - 30.10.2016

kuratorka: Elżbieta Fuchs

Sylwester Ambroziak urodził się w 1964 roku w Łowiczu. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego w 1989 r. Swoje prace prezentował na ponad osiemdziesięciu wystawach indywidualnych oraz brał udział w ponad stu dwudziestu wystawach zbiorowych w Polsce i na świecie. Był wielokrotnym stypendystą między innymi Fundacji Notoro i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Fundacji Kultury i Kulczyk Foundation. Trzykrotnie nominowano go do nagrody „Paszporty Polityki” w 1994, 1999 i 2008 roku.

Ambroziak zajmuje się rzeźbą, rysunkiem a także instalacją oraz eksperymentalnym filmem animowanym. Jego rzeźby to przede wszystkim pokaźnych rozmiarów figury w drewnie, choć obecnie wykorzystuje także silikon, masy akrylowe i żywicę epoksydową.

Debiutował jeszcze jako student, kilkakrotnie przed dyplomem prezentując w Galerii Dziekanka i na ASP swoje akcje i rzeźby. Prace te wpisywały się w nurt Nowej Ekspresji w sztuce młodych. Również w późniejszej twórczości artysta swój styl opiera na ekspresjonistycznych środkach wyrazu: uproszczeniu i zbrutalizowaniu kształtów, przerysowaniu proporcji oraz kontrastowej polichromii. Na wyraz jego rzeźb oddziałała sztuka prymitywna, archaiczna i ludowa, w tym charakterystyczne cechy formalne figur i masek afrykańskich. Rolę współczesnego twórcy porównuje Ambroziak z działaniami szamana - artysty, kapłana i uzdrowiciela. W swoich dziełach chętnie podejmuje motywy i tematy antyczne, przedstawiając je w zgoła nieklasycznej formie. Drugim jego ulubionym wątkiem są tematy biblijne i chrześcijańskie, często poddawane – poczynając od drastycznego dyplomu – interpretacji i uaktualnieniom dalekim od kanonu i doktryny.

Istotną rolę w twórczości Ambroziaka odegrała sytuacja polityczna w Polsce w latach 80. oraz dominująca rola katolicyzmu w polskim społeczeństwie. Z drugiej strony artysta reaguje na współczesną kulturę masową (w tym komiksy, kreskówki, filmy z gatunku science fiction) i agresywne przekazy medialne. Figura lalki służy mu do konfrontacji nieskrępowanej dziecięcej wyobraźni z nieustannym zmaganiem z brutalną rzeczywistością. Groteskowo zdeformowane, przeskalowane i nieoszlifowane postacie Ambroziaka są  niemalże prowokacyjnie brzydkie. Nazywane przez artystę „Minotaurami” i „Laleczkami” - humanoidalne istoty o anonimowych twarzach - jednocześnie dają świadectwo i rzucają wyzwanie naszej współczesności.

Natalia Ambroziak

Na wystawę złożą się rzeźby z lat 2009 – 2016, m.in. „Opuszczone”, „Laleczki”, „Krzyczące”, „Dzieci stojące”, „Piaskownica”, „Dwugłowy baran” oraz filmy.