:: WŁODZIMIERZ CYGAN. PO-ŚWIATY

Włodzimierz Cygan. Po-Światy

Włodzimierz Cygan. Po-Światy

Galeria Re:Medium

Piotrkowska 113

wernisaż: 07.05.2013, godz. 14.00

07.05.2013 - 06.07.2013

koordynatorka projektu: Małgorzata Dzięgielewska

 

Wystawa towarzysząca 14. Międzynarodowemu Triennale Tkaniny, Łódź 2013

 

Włodzimierz Cygan studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w latach 1974-80 (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego). Dyplom na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego w Pracowni Gobelinu i Dywanu. W latach 1994-2008 – kierownik Pracowni Tkaniny Artystycznej w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Z Politechniką Łódzką związany od 1997 roku. Obecnie pracuje w Instytucie Architektury Tekstyliów na Wydziale Technologii Materiałowych i Wzornictwa Tekstyliów. W 2002 roku uzyskał tytuł profesora. Od 2008 – profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, gdzie prowadzi III Pracownię w Katedrze Druku na Tkaninie na Wydziale Tkaniny i Ubioru. W latach 1991-99 – założyciel i wydawca pisma „Text i Textil – sztuka włókna”. Od 1992 – członek Komitetu Redakcyjnego angielskojęzycznego pisma „Fibres&Textiles in Eastern Europe”. W 1989 laureat nagrody Międzynarodowego Sekretariatu Wełny na II Międzynarodowym Konkursie Tkaniny w Kyoto. W 1995 otrzymał medal Związku Artystów na 8. Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi. W 2007 laureat Grand Prix 12. Międzynarodowego Triennale Tkaniny, Łódź 2007. W 2010 otrzymał Brązowy Medal na 6. Międzynarodowym Biennale Tkaniny „From Lausanne to Beijing” w Zhengzhou (Chiny).

 

Wystawa w Galerii Re:Medium jest wynikiem doświadczeń Włodzimierza Cygana, związanych z włączeniem do klasycznie tkanego gobelinu elementu technologicznej nowości w formie włókien optycznych, które zmieniają statyczną tkaninę w rozedrgany, ciągle zmieniający się obiekt tkacki.

Artysta zaprezentuje zestaw tkanin unikatowych odnoszących się do zjawiska permanentnej zmienności. Podjęta problematyka jest interpretowana w pracach posiadających wyraźne pochodzenie rękodzielnicze (materiały włókniste scalone w technice tkackiej) w połączeniu z modulowanym światłem. Nośnikiem światła i koloru są włókna optyczne i taśmy LED. Uwaga artysty skupia się na relacji między zmaterializowaną tkanką, a powolnie i niezauważalnie zmieniającym się kolorem (lub natężeniem) światła rozproszonego na ścianie (w tle) ujawniającego otwarte elementy płaszczyzny tkanin. Gra odbywa się między tym, co jest i tym, czego nie ma (ale jednak jest).

 

Premierową kompozycję tworzy sześć elementów, z wyraźnie zaznaczonym środkiem, skupiającym uwagę. Pierwszy pomysł narodził się 6 lat temu. Czekał na swoje zastosowanie. Od półtora roku trwa realizacja. Sześć Igreków zaprojektowanych zostało wyłącznie w czerni i bieli…

Jak zapewnia Artysta, sam proces tkania jest najciekawszy, a wątkowanie, nawet splotem najprostszym, płóciennym, przynosi nowe efekty. Budowanie, narastanie, a zwłaszcza perspektywa wytyczenia dowolnego kształtu są inspirujące i fascynują. Osnowa promienista ma swoje immanentne właściwości i kaprysy – zdecydowanie ułatwia stosowanie pęknięć, otworów, „przez które widać świat”, za to w miarę oddalania się od centrum ulega rozrzedzaniu wymuszającemu sukcesywne uzupełnienia gęstości. Tę trudność techniczną wynagradza poszerzenie spektrum zmienności. Artysta zyskując dwie nowe jakości: dowolną powierzchnię kształtu wewnętrznego „pęknięcia” i możliwość modelowania dowolnego obrysu zewnętrznego może skoncentrować się na samej konstrukcji. To ona determinuje formę. Sześć Igreków wynika z logiki promienistej struktury. Są dostosowaniem formy do właściwości techniki… Włodzimierz Cygan czuje się konstruktorem, dla którego ważny pozostaje relief tkacki. Wybrana forma i nie-kolory mają oddalać od skojarzeń z malarskim obrazem; są autorskim wyrazem poszukiwania autonomii tkaniny…

Tradycyjne surowce i nowoczesne tworzywa, solidny rzemieślniczy warsztat i najnowsze osiągnięcia zaczerpnięte z inżynierskich technologii zostały zespolone w pracach najnowszych.

Najważniejszą nowością jest włókno optyczne – monofilament akrylowy o podwyższonej przewodności światła, z efektownie świecącymi końcówkami. Pierwotnie stosowany w telekomunikacji i do transmisji danych, obecnie coraz częściej używany także do celów dekoracyjnych i oświetleniowych. W najnowszych pracach Artysty jest widoczny zarówno w osnowie, jak i w  wątku. Lekki, lecz kruchy, stanowi uzupełniający budulec struktury tkaniny. Bierze udział w kompozycji dzieła razem z mocno bielonym lnem, w delikatnym odcieniu écru oraz z grubo przędzioną wełną w kolorach białym i czarnym…

Kompozycje mają wystarczającą materialną cielesność. Są zwięzłymi formami; mogą być różnie eksponowane i wieloznacznie interpretowane. Czarno-białe, abstrakcyjne, w ciekawy sposób budują przestrzenny efekt optyczny. Tak jest w tkaninie „Dwa w jednym”…, tak jest w  „Widziane z …3”, czy w najnowszej, zatytułowanej „Nic dwa razy”, kameralnym dyptyku o przeciwstawnych napięciach kierunków powierzchniowych. Tak też jest w nieco odmiennej pracy „Jeszcze raz”, surowej, ograniczonej wyłącznie do czerni…

Kompozycje, doposażone w rodzaj świetlnego „drugiego życia”, zapewniającego bogactwo wariantów kolorystycznych, gotowe są do osadzenia w architekturze, stosownie do charakteru interiorów. To współczesna próba powrotu do idei jednoczenia tkaniny z jej naturalnym otoczeniem – miejscem publicznym, miejscem ważnym. To w nim ma przyciągać uwagę, intrygować, nadawać prestiż, a przede wszystkim współtworzyć tak oczekiwaną harmonijną przestrzenną całość.

Małgorzata Wróblewska Markiewicz

Projekt sfinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi


lodz kreuje rgb

Patronat medialny


TVP Łódź Poland Art